DE KROEG OP DE HOEK

8 minuten leestijd

 (Café Welling tussen de golven door) juli 2020

"Doe jij nog aan CORONA?! "

Mijn desinfect spray waar ik net kassa, pinapparaat en tafels mee heb afgenomen blijft hangen in de lucht- het wolkje penetrante pure alcohol slaat op mijn luchtwegen. Ik houd een kuchje in en inhaleer diep- wie weet ontsmet het ook mijn adem tegen bezoekers die niet " aan Corona doen."

Ik kijk de man vanachter de bar niet begrijpend aan.

Hij vervolgt: " Ik bedoel: doen jullie hier nog aan corona, met die maatregelen enzo? dat is toch niet te doen in deze kleine ruimte? 1,5 meter - wat een onzin allemaal - we mogen ook niks meer. "

Ik mompel " eh.. ja.. dit is een cafe.. ehm openbaar. verantwoordelijkheid ehm..dus"

In plaats van het biertje aan te geven schuif ik het een meter over de bar naar hem toe-en ondertussen bedenk ik me dat één meter bier best een goed gegeven is in deze tijden.

Ik dirigeer hem vriendelijk naar buiten " Kijk we hebben een versoepeld groot terras. Goed he? breng binnen naar buiten is mijn motto . daar buiten is nog een plekje, ziet u aan de overkant van de straat .."

De man wandelt naar buiten. Ik was mijn handen nog maar eens.

Tik tik tik

"Anderhalve meter afstand- blijf uit mijn buurt! ga uit mijn buurt !!"  Jo Janneke komt met paraplu gewapend het lege cafe binnen

"Jo Janneke, hoi. Misschien is dit iets te overdreven..we doen ons best maar misschien kan je beter, als je dan toch kiest naar het cafe te gaan,beter buiten blijven zitten dan kom ik naar je toe.. is dat wat?"

Ze knikt. doe maar een dubbele jonge jenever, het is toch al zeker drie uur, of niet? "

"Het is vijf voor drie ,Jo Janneke"

" Ja, doe maar dan. vijf minuutjes vroeger kan denk ik niet zoveel kwaad denk je niet?"

" Ik denk het niet, maar als jij vast gaat zitten dan breng ik het om klokslag drie uur bij je tafeltje. is dat wat?"

Ze knikt. "Je bent een lieverd."

Buiten op het terras pakt meneer P. mijn arm vast.

Dat is sowieso niet de bedoeling, maar nu bevries ik even.

"Zeg lieverd, kun je mij een cola inschenken nu je toch aan het wandelen bent?" Ik kijk hem in de ogen en dan naar mijn arm. Onmiddellijk laat hij mijn arm los.

" Oh sorry hoor ... ben jij zo streng? "

Jo Janneke roept vanachter de druiventak dat ze het fijn vind dat ik tenminste oplet. Dat veel cafe's daar een voorbeeld aan kunnen nemen.

"Kijk maar naar Antwerpen, dat zit zo weer op slot. let maar op,"zegt ze.

Ik loop naar binnen, was mijn handen, schenk een cola in, loop naar buiten, pak wat vieze glazen, zet ze in de vaatwasser en was mijn handen weer.

Het is rustig- ik ontsmet de kassa knoppen nog maar even.

Thomas loopt binnen .

Oh ja natuurlijk dinsdag. Thomas. natuurlijk. maltbier ,geen glas , bakje noten, contant .

" Zo streng hoeft het ook allemaal niet he? we moeten nog wat antistoffen over houden en we willen geen paniek zaaien, Houd t wisselgeld maar, voor de coronapot"

Aan het einde van de middag druppelt het café vol.

“We hebben niet gereserveerd, maar mogen we wel op het terras?" Ik knik en maak weer vier mensen blij.

Alles gaat vloeiend- de stoelen allemaal op afstand, niemand staat, iedereen houdt rekening met elkaar , en het gaat gemoedelijk- het terras stroomt vol, maar ik heb de toko onder controle. ik kijk tevreden rond en ontsmet mijn handen nog maar eens.

Tot het gaat regenen.

Er komen wat mensen binnen. " Nee mensen, niet naar binnen. Dat kan dus niet."

"Ja maar wat moeten we dan?"

"Als je niet gereserveerd hebt binnen en er is geen plek meer, dan moet je naar buiten of schuilen aan de overkant of in die dure supermarkt hier tegenover of naar huis."

Iemand vraagt of de ventilatie aan kan want

" Het is een beetje benauwd binnen."

"Nee meneer, ik heb de ramen opengezet en de deuren tegen over elkaar dus het tocht hier een beetje, maar...dat is express, corona, weet u nog.?"

"Oh ja, u doet  aan Corona, dat was ik even vergeten."

"Mag de deur dan wel dicht ?"

Ik schud mijn hoofd ... “Frisse lucht is heel belangrijk in een ruimte waar mensen komen ."

Jojanneke zwaait wild met met haar paraplu in het rond.

Meneer P. vraagt nu om bier, en vraagt of mijn optredens ook helemaal stil liggen. ik knik en ben bang dat hij gaat beginnen aan een van zijn zelf geschreven  theatermonologen . Ik ontwijk zijn biervraag want hij zou niet meer drinken. Maar schuif hem water toe dat hij woest opdrinkt,

Met de blik in zijn ogen dat hij "straks heus toch nog een borrel gaat nemen."

Ik slik en spray nog maar wat.

Mensen willen erin, schuilen voor de regen, Anderen willen eruit.

Iemand mompelt- "Oh fijn, ik heb al maanden niet meer zo dicht tegen iemand aan gestaan"

Er klinkt wat gelach, er wordt wat om elkaar heen geduwd om naar buiten of binnen te kunnen en de anderhalve meter lukt natuurlijk niet .

Jo Janneke gilt en haalt uit.

Ze schreeuwt: "Als ik Corona  wilde had ik wel het vliegtuig gepakt naar Spanje"

" Mensen- dit kan niet" zeg ik resoluut.

"Allemaal naar buiten, NU ! "

Dit alles duurt misschien twintig seconden

Twintig lange  seconden van aerosolen, opgebouwde corona agressie en angst voor regen.

De regen stopt net zo snel als ie begon. Iedereen loopt braaf naar buiten. ik heb hier meer overwicht dan bij mijn eigen pubers.

" Wilt u alstublieft gaan zitten op het terras... U mag niet staan.  Nee, ook niet binnen .Ja . dat zijn de maatregelen. Maat-re-ge-len Boetes. overzicht.enzo, we willen open blijven, We hebben naasten en geliefden .. we zijn verantwoordelijk-samen..  begrijpt u? Dankuwel. "

Er wordt gesputterd.

"We mogen ook niks meer en die Willem Engel heeft gelijk en wie weet Doutzen Kroes ook wel en ik vind dat..”

" Ach, wat lul je toch roept iemand anders, dat kind heeft gelijk,

"Juffrouw, mag ik drie bier...,"

"Pardon; mogen wij een kaasplank hier? dat had ik al 2 minuten geleden besteld..."

Ik laat mijn schouders hangen.. moedeloos.

Dan beeld ik mijn ‘moed muziek’ in

(de tune van Ivanhoe uiteraard ), recht mijn rug, stap één van de uitgeklapte bankjes van het -haal binnen naar buiten- terras op.

Dat is stom, want ik sta aan het uiteinde van de bank, dus die kiept bijna om.

Meneer P. houdt hem tegen aan de andere kant en knikt me aanmoedigend toe.

Eigenlijk was meneer P. producent of regisseur van een gevallen bekend theatergezelschap en theatermaker op vroegere festivals en 'als hij daar nog had gezeten dan had ie het wel geweten met rollen voor jou, Elske!" zegt ie altijd

“Maar ja, tijd en subsidies en drank..en nu Corona, dus ja..."

De Ivanhoe tune zwelt aan. En dan is er een stilte. De menigte kijkt naar me op:

"Kijk, mensen, dit is nu mijn Toko, morgen staat er iemand anders in deze toko, maar we hebben hier met zijn allen een beleid. Een beleid om deze kroeg open te houden, jullie  verantwoord en veilig te ontvangen en het personeel gezond te houden.

Dat is gewoon de deal. Klaar, niks aan te doen, wen er maar an.

Ja beste mensen, er wordt geklaagd, geklikt ,verraden, opgetreden.

Ik begin een vurig betoog over nare bijsmaken en over de medemens en over gezond verstand.

Over accepteren wat de situatie is. Zoals die is en terwijl ik praat verkondigt een andere waanzinnige waanzin over een virus waanzin en gaan nu in Antwerpen veel cafe's in lock down. En  wij -nog- open beste mensen, en dat houden we graag zo.

Over een maatschappij waar succes gelijk staat met egoïsme, over de lage gun-factoren en over toerisme en migratie en dat ik daar een prachtig boek over lees en...

Een paar mensen beginnen te mompelen..

Ja, inderdaad  dat ene boek waar ik jullie vorige zomer hier allemaal elitair mee onder de arm zag lopen. Leer daar nou van, verdomme.

Ik vervolg mijn kolkende woordenbrij over dat Trump nog steeds een imbeciel is wat, logischerwijs, leid naar Narcisme.

Over gezond verstand gebruiken. Maar hebben we dat nog?.

Dan vervolg ik over de vliegtuigen en hun ventilatie en dat de economie blijkbaar koste wat kost moet doorgaan en dat kost nogal wat . Maar de mondkapjes waren de regering te duur blijkbaar.

En we zeuren allemaal maar alles heeft effect op iedereen en alles is relatief en de ene heeft niks en de ander te veel .

En dat we elkaar misschien wat kunnen helpen en minder veroordelen, empathie te onderzoeken.

Als dochter van een wetenschapper en neuropsychologe en het management met de paplepel ingegoten, was het wellicht rebels te kiezen voor een leven als kunstenaar en barvrouw.

Ik hap naar adem om te starten over aangeleerde en emotionele intelligentie, maar Meneer P. kucht zijn regisseur kuch.

ik dwaal af inderdaad (afbouwen Elske)

De eindtune van Ivanhoe zet zachtjes in ..

Dan vervolg ik dat we hier tenminste nog in een welvarend land en -meestal- niet met zijn achten in een appartementen complex met veertig graden en één gedeelde airco wonen en geen vuilnisbakken hoeven leeg te eten, hoewel, sommigen wel, maar de wereld is van de rijken.

Ik schreeuw iets over seksisme en feminisme en dat ik okselhaar heb onDANKS de influencers en Instagram! hashtag!

En waarom we de vluchtelingen niet gewoon opnemen verdomme en waarom horen we daar niks over.

En als je in Portugal of Spanje bent geweest dan vind dat hartstikke leuk voor je en hoop ik dat je in goede gezondheid verkeert, maar ik spreek de eerst komende twee weken even niet met je af. Dat is niet zeikerig bedoeld, dat is gewoon rekening houden met mensen in mijn omgeving die bijvoorbeeld wél besmettingsgevaar hebben.

En dat gezond vóélen iets anders is dan het zíj́n.

Nog wat peptalk om af te sluiten, want de laatste noten zetten in: Ja, slik vitamine c en d en ga WEL naar buiten: Heb een fijne vakantie, ga de natuur in en wees samen, maar daarvoor hoef je niet in elkaars gezicht te hoesten.

En dan, nu ik hier toch sta, nog even dit:

Ik zucht en vloek- precies gelijk  met de eindbeat en roep schor: "Black lives matter!.' 

Het blijft stil.

Ik open mijn ogen kijk om me heen. Mijn vuist nog omhoog.

Het terras is leeg.

Alleen Jo Janneke staat er nog met haar paraplu.

Het gaat weer regenen.

Ze doet haar paraplu open en loopt weg:

"Je had je mondkapje op moeten doen- dit was toch een soort optreden - en dat is illegaal. Jammer, heel jammer. Ik ga onmiddellijk aangifte van je doen."

Meneer P. laat het uiteinde van de bank ineens los. Ik wankel maar spring er net op tijd af.

" Tja..ik HEB beter van je gezien Elske. Het was onsamenhangend. Maar... wel overtuigend . We zouden dit in een pop- art scene wellicht kunnen uitbouwen. Een keertje.

Doe me eerst nog maar een dubbele jenever."

" Maar meneer P.  u was toch gestopt met drinken? Wacht, ik pak wel een spa rood voor u, van de zaak, voor uw vertrouwen. "

Als ik buiten kom met een spa rood is meneer P. ook weg.

"En nu ben ik alleen" 

fluister ik als voor een lege zaal

Ik ga zitten in mijn lege toko.

Er zijn cafe's in Amsterdam waar vrouwen zoals ik de handhavers zijn.

Café bitches, Kroeg bitches of zelfs Street bitches.

Dat zijn mensen die over terrassen gaan om mensen op afstand te houden en in te peperen wat ze vergeten.

En waar ze die niet hebben, zijn ze er dringend naar op zoek.

Het is een vak apart. Ik hoor de slogan al: "Café-bitch, je moet het maar kunnen"

oh nee.. dat was wat anders.

Maar.. ik zou de slogan zelf natuurlijk kunnen bedenken en inspreken. das toch eigenlijk óók mn vak.

Nah, ik denk dat ik een prima Café - bitch ben van mn eigen toko.

Toch nog een vak geleerd.